عباس خوش عمل کاشانی

 

بی تو

اما  از  حضور عشق سرشارم

هیچ و پوچم

عشق می گوید که بسیارم

***

یادمان روزهای با تو بودن را

مثل مرهم

روی قاب خاطرات زخمی ام باید که بگذارم

ناز لبخند همیشه شرمگینت را

جز دل آیینه ها با هیچ کس دیگر بنسپارم

***

مثل ابرآبستن باران نیسان

این که می گویند بر هر درد درمان است

می شود سلول سلول تن من چشم

و تمام هستی ام را

نذر لبهای تو می بارم

گوش نامحرم کر و چشم هریمن کور

حال و احوال خوشی دارم

هست این پاداش ایامی که با آیینه ها یارم.