شعر در وصف روستای بیلوردی

 

بیـلوردی

 

 

 

شعر در تعریف بیلوردی به زبان ترکی

 

 

بـو  یئرین  شیـریـن  آدی  بیـلـوردی دیـــر

گؤیـلومـون  بال تک  دادی  بیـلـوِردی دیـر

***

دیـل  آچـان  واختیـم  بـو  تـورپـاقدا  قالیب

سانکی  بو  یئردن  کـؤنـول  الـهـام  آلیب

چـون  آنـام  بـوردا  منـه  لای لای  چالیب

دویـغومون  هـر  بیــر  زادی  بیــلوردی دیر

*

او  یئـری  کی  لاپ سئویـملی  اجدادیــم

ایسته ییم ، سئوگیم ، آتام تک ایمدادیم،

افتـخـاریــم ، شهـرتیـم ، شأنیـم ،  آدیــم

هـر  نــه  واریــم   اوردادی  بیـلـوردی دیر

*

بـو  یئـر  آنـلاق بـاغی ، گول  دَربنـدی دیر

سئوگی  قـاینـاغی ، بیلیک  فَـرزنـدی دیر

بـو  قوجـا  تـورپـاق  ایـگیـدلـــر  کندی دیر

معـرفتـلــــــر  میـعـادی   بیـلـوردی دیـــر

*

هم  شهیــدی  واردی  هم  آزاده ســــی

جانبـازی ، رزمنـده سی ، یـاردیم سَسی

جعفـــــری وهّـاب  تـک ،  عـلّامــه ســـی

غئیـرتیـن  بیـــــر  ائولادی  بیــــلـوردی دیر

*

بــو   یـئـریـن   وار  اقتـصـادی   شهــرتـی

آدلانــان   داداش - بـــــرادر   شــرکتــــی

یــــــــا   سلیـمـان زاده لـــــر   جـدّیّـتـــی

شیرنی نین  ایلک اوستادی  بیلوردی دیر

*

بـو  یئــر  آدلیـملارلا  دولمـوش  یـکســره

بیر بیر  آد  وئـرسه م   سیغیشماز دفتره

ایش بیلَن لــر  جان  وئـریبدیـــر  بو  یئـره

صنعتین  بیــر  اَسنـادی  بیــــلوردی دیـر

*

یوردومون  اوستونـده  « بَی » عنوانی وار

بــو  یـئـریــن  آنـجـاق  محبّت  قـــانـی وار

عشق دونیـاسیـندا  جوشغون  جانی  وار

سئوگی مین   جدّ آبـــادی  بیـلوردی دیــر

*

فَرش لر   طرحی  نئجه  ایلمه کـدَه دیـر

تویلارین  عشقی  نئجه گولمه کـده دیـر

معناسی «بیلوِردی» نین بیلمه کـده دیـر

تـورکـو  ،  دانشگـاه   آدی   بیــلوِردی دیر*

*

بو یئری  وُسعتلی شهر  اولسون  گؤروم

بو  یئـره  تـوریست لـــر  دولسون  گؤروم

بو  یئـرین  نیسگیل لری سولسون گؤروم

عشقیمین سون فریادی  بیــلوردی دیـــر

*

بــوردا  آنـلاقـلا  ادب   معنـاســــــــی  وار

معنوی  یئـردیـــر ، بیـلیـک  دونیـاسی وار

شعـرده  احساسلی  بیــــر  داداسی وار

چــون  زولالیـن  بُـنـیـادی  بیـلوردی دیــــر

 

دادا بیلوردی

هیجدهم بهمن 1394 هجری شمسی

 

 

برچسب:

شرکت داداش برادر . شونیز . آیدین

شرکت سلیمان زاده

بیلوردی

صنعت شکلات سازی

آیت الله وهاب جعفری

بنیاد زلال

خاک مادری

 دادا بیلوردی - بنیانگذار شعر زلال

معنای بلویردی = بلوردی = بیلوردی = بیل وئردی

 

ملک الشعرای بهار

 

بهترین مسمط ملک الشعرای بهار در باره سعدی

 

سعدیا! چون تو کجا نادره گفتاری هست؟
یا چو شیرین سخنت نخل شکرباری هست؟
یا چو بستان و گلستان تو گلزاری هست؟
هیچم ار نیست، تمنای توام باری هست

 

« مشنو ای دوست! که غیر از تو مرا یاری هست
یا شب و روز بجز فکر توام کاری هست »

لطف گفتار تو شد دام ره مرغ هوس
به هوس بال زد و گشت گرفتار قفس
پایبند تو ندارد سر دمسازی کس
موسی اینجا بنهد رخت به امید قبس

« به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس
که به هر حلقهٔ زلف تو گرفتاری هست »

بی‌گلستان تو در دست بجز خاری نیست
به ز گفتار تو بی‌شائبه گفتاری نیست
فارغ از جلوهٔ حسنت در و دیواری نیست
ای که در دار ادب غیر تو دیاری نیست!

« گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست
در و دیوار گواهی بدهد کاری هست »

دل ز باغ سخنت ورد کرامت بوید
پیرو مسلک تو راه سلامت پوید
دولت نام توحاشا که تمامت جوید
کآب گفتار تو دامان قیامت شوید

« هرکه عیبم کند از عشق و ملامت گوید
تا ندیده است تو را، بر منش انکاری هست »

روز نبود که به وصف تو سخن سر نکنم
شب نباشد که ثنای تو مکرر نکنم
منکر فضل تو را نهی ز منکر نکنم
نزد اعمی صفت مهر منور نکنم

« صبر بر جور رقیبت چه کنم گر نکنم؟
همه دانند که در صحبت گل خاری هست »

هرکه را عشق نباشد، نتوان زنده شمرد
وآن که جانش ز محبت اثری یافت، نمرد
تربت پارس، چو جان جسم تو در سینه فشرد
لیک در خاک وطن آتش عشقت نفسرد

« باد، خاکی ز مقام تو بیاورد و ببرد
آب هر طیب که در طبلهٔ عطاری هست »

سعدیا! نیست به کاشانهٔ دل غیر تو کس
تا نفس هست، به یاد تو برآریم نفس
ما بجز حشمت و جاه تو نداریم هوس
ای دم گرم تو آتش زده در ناکس و کس!

« نه من خام طمع عشق تو می‌ورزم و بس
که چو من سوخته در خیل تو بسیاری هست »

کام جان پر شکر از شعر چو قند تو بود
بیت معمور ادب طبع بلند تو بود
زنده جان بشر از حکمت و پند تو بود
سعدیا! گردن جانها به کمند تو بود

« من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود؟
سر و جان را نتوان گفت که مقداری هست »

راستی دفتر سعدی به گلستان ماند
طیباتش به گل و لاله و ریحان ماند
اوست پیغمبر و آن نامه به فرقان ماند
وآن که او را کند انکار، به شیطان ماند

« عشق سعدی نه حدیثی است که پنهان ماند
داستانی است که بر هر سر بازاری هست »