سید محمد رضا هاشمی زاده

زمــــان دارد ســـــرِ نـاساز گـــاری با زمیـــن حتی

ازاین بازی خودش هم خسته شد نقش آفرین حتی

منـم از شاخه ای افتاده برگی خشک وسر گردان

مرا با خود ببـر،ای چشمه ی جـاری همـــین، حتـی

ندادی سهــــم چشما نم به جـــز شبهـــای بارانی

که بنویسم تورا من خیس،هرشب بیش ازاین حتی

به شعر من نمی گنجی که توشیـرین ترین شـوری

برایت تا بگویم صد غـــــــزل دریـــــــا تـــرین حتی

در این بی تکیه گاهـی ها چه تنهــا مانده ام حالا

ســراغم را نمی گیــــری، تو هم ای نازنیـن حتی

سید محمد رضا هاشمی زاده

سید محمد رضا هاشمی زاده

ای عزیزان به شما هدیه زیـــــــــزدان آمد
عید فرخنـــــــده ی نورانی قربـــــــــان آمد

حاجیان سعی شما شد به حقیقت مقبول
رحمت واسعــــه ی حضــرت ســـبحان آمد

عید قربان به حقیقـــت زخــــــداوند کریم
آفتابی به شــــــب ظلمت انســــان آمد

جمله دلها چو کویری ست پر از فصل عطش
بر کویــــر دل ما، نعــــــــــــمت باران آمد

خاک میسوخت در اندوه عطش باحسرت
نقش در سینه ی این خاک گلستان آمد

امر شد تا که به قربانـــــــی اسماعیلش
آن خلیــــلی که پذیرفتـــه ز رحـــــمان امد

امتحان داد به خوبی بخـــــــدا ابــــراهیم
جای آن ذبح عظیمی که به قربــــان آمد

آن حسینی که زحج رفت سوی کرببــلا
به خدا بهر سر افـــــرازی قـــــــــرآن آمد

سید محمد رضا هاشمی زاده