تقی رفعت
ارومی
ارومي كز خرابي‌های بيداد پريشان، بي‌قرار، آزرده مي‌بود كه فرزندان خود را دير يا زود
به جلادان استبداد مي‌داد
ارومي كي ز آفت خواهد آسود؟
خداوندا كدامين بخت شومي
سوخت ارومي؟
ارومي انتظاری غير از اين داشت
ارومي انقلاب روس را ديد
نهفت اندر دلش فرياد و بلعيد.فغان سینه‌ی رنجور پنداشت
كه بتوان خصم ديرين بازبخشيد
چه بود، افسوس! مردی را لزومي
سوخت ارومي! (14)
+ نوشته شده در جمعه پانزدهم آبان ۱۳۹۴ ساعت 22:22 توسط علی هوشمند
|
