حافظ:
 
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را  
به خال هندویش بخشم سمرقند و  بخارا را  

 
 صاِئب:
 
 چو عاشق چیز می بخشد از آن خویش می بخشد    
نه چون حافظ که می بخشد سمرقند و بخارا را
  اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا           
به خال هندویش بخشم سر و دست و تن و پا را 
 
 
شهریار:
 
 اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل مارا  
به خال هندویش بخشم تمام روح و اجزا را
چو عاشق چیز می بخشد بسان مرد می بخشد   
 نه چون صائب که می بخشد سر و دست و تن و پا را
سر و دست و تن و پا را به خاک گور می بخشند     
نه بهر ترک شیرازی که برده جمله دلها را
 
 
دادا:
 
اگر آن ترک شیرازی به دست آرد دل ما را
به خال هندویش بخشم تجمّل های دنیا را
نه چونان شهریار و صائب و غیره که می بخشند
به خال ترک شیرازی تمام روح و اجزا را
امانت هست روح و جسم از سوی خدا در ما
خیانت بر امانت هیچ  نبوَد  رسم  دادا  را